Een vrouw op leeftijd kwam het café binnen. Bovenaan het trappetje stond ze even stil, alsof ze poseerde voor een keur aan journalisten en fotografen die haar vanuit de diepte adoreerden. Ze schreed de trap af, zichzelf elegant in evenwicht houdend met één hand lichtjes aan de leuning.
Iedereen in het café merkte haar op. Hoofden draaiden vanzelfsprekend mee met haar deinende tred. Haar hakken tikten zelfverzekerd en moeiteloos op het hout van de vloer. Haar hoofd omhoog, haar neus in de wind, haar rug kaarsrecht gestrekt. Een enorme wollen doek met bont aan de randen diende als jas, haar haar had zij in een wrong bijeen gestoken. Ze was schitterend. Ze moest een jaar of zeventig zijn.
Aan het tafeltje naast me nam ze plaats. De huid van haar gezicht was zo gerimpeld dat ze een gebarsten schilderij leek uit lang vervlogen tijden. Ze kuste haar gesprekspartner, twee keer op de wangen en één keer op de mond. Ze lachte en ontblootte een perfect gebit onder gerimpelde, geverfde lippen. Haar stem was zoet en rond en ze koos haar woorden met rust en precisie. Ze leunde een beetje naar voren, haar handen in elkaar en sprak de tafelgenoot moederlijk toe.
Ze zwierde bij de aftocht. Ze zwaaide haar mantel over haar tengere schouders als een Spaanse toreador. Ze rekende af, schreed langs me en liep met grote, langzame passen het café weer uit.
Als dit geen wereldberoemde welgevierde actrice was, dan had zij het moeten worden.
Reacties
7 reacties op “Actrice”
“En ik kom op als de acteur die het ijs wel even breken zal.”
Applaus!
Bis!
We want more!
Georgina Verbaan over een halve eeuw.
@Rick
Merel had het toch over een wereldberoemde welgevierde actrice?
Wel errrg wishful thinking 😉
Max: Ze heeft nog vijftig jaar voor de boeg.
als Georgine Verbaan kan acteren dan ben ik een olifantentemster….
als Merel net zo acteert als ze schrijft is het stukje absoluut zeker heel errug science-autobiografisch ! Mooi geschreven. Heel mooi !