Ik was gisteren getuige van het eerste publieke optreden van Walter van den Berg (www.vandenb.com, dus). Hij werd ge?nterviewd door Matthijs van Nieuwkerk in de Schrijverstent op de UITmarkt op het Museumplein. Samen met hem mochten Liesbeth Mende, Aleid Truijens, Wouter van Oorschot en Florette Dijkstra het verhaal van hun eerste boek vertellen.
Het was druk in de tent. Blijkbaar hebben debuterende schrijvers veel vrienden of is literatuur tegenwoordig populair.
Matthijs van Nieuwkerk (zie moose voor een mooie portrettengallerij) deed het zoals altijd leuk maar liet het gesprek zodanig uitlopen dat het programma buiten op het plein alweer begon toen de schrijvers nog moesten voorlezen.
Zo kwam het dat Walter onder luid tromgeroffel van een enorme Tibetaanse drumband buiten op het plein een passage uit zijn boek begon voor te lezen.
Het had gemakkelijk desastreus kunnen aflopen. We zouden geen woord kunnen hebben verstaan, we zouden niet geweten hebben waar Walters boek over ging, we zouden de rest van het publiek hebben zien weglopen omdat ze liever gingen kijken naar waar het tromgeroffel vandaan kwam.
Zo ging het niet.
Walter sprak. En overwon.
Hoe meer zinnen Walter voorlas, hoe meer mensen begonnen te lachen. Een vrouw voor mij veegde de lachtranen uit haar ogen weg. Matthijs van Nieuwkerk begon aanstekelijk te grinniken. Hans Teeuwen, in de hoek bij de bobo’s, en ook Joost Zwagerman, vonden zichzelf even minder belangrijk en keken geamuseerd naar die lange jongen met zijn laptop op het podium.
Toen Walter zijn laatste zin had uitgesproken stopten de trommels. Hoewel de Tibetanen niet wisten wat er zich in de overdekte Schrijverstent afspeelde, was het een teken van diep respect.
Dat boek, dat wordt het.
Ik was apetrots op de jongen die ik 3,5 jaar geleden leerde kennen.
Walter van den Berg – De Hondenkoning is over een maand te koop in elke boekwinkel bij u in de buurt.
Geef een reactie